เรื่องการเจอผีของผมนี้เพิ่งเกิดขึ้นกับผมเมื่อไม่นานมานี้เองครับ มันเกิดตอนที่ผมกับครอบครัวกลับไปงานทำบุญครบร้อยวันคุณปู่ (ตายครบ100วัน)ที่ต่างจังหวัด คุณปู่ผมเป็นคนที่แข็งแรงมากๆ ตอนที่คุณปูเสียแกอายุ 72 ครับ ตอนที่แกเสียก็ไม่ได้มีอาการเจ็บไข้ได้ป่วยอะไร แกหลับไปเฉยๆไม่ตื่นเท่านั้นเอง คุณปู่แกเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งของของแก แกจะมีของรักอยู่ชิ้นหนึ่งซึ่งแกจะห่วงมากเป็นพิเศษ นั้นคือจักรยาน ที่ทุกคนต่างรู้ดีว่าอย่าได้แตะ เพราะหากใครที่เอาจักรยานของแกมาขี่ แกจะโมโหและและด่าแบบข้ามวันข้ามคืนกันเลยทีเดียว หลังจากปู่ตายไป รถจักรยานของคุณปู่ก็ยังคนจอดอยู่ที่เดิมไม่มีใครไปยุ่ง และเรื่องมันก็มาเกิดในคืนก่อนวันครบรอบร้อยวันคุณปู่ คืนนั้นที่บ้านต่างเตรียมงาน เตรียมทำกับข้าวเพื่อทำบุญในตอนเช้า ญาติๆต่างมาช่วยงานกันเตรียมของ และบังเอิญน้ำตาลที่จะต้มน้ำหวานเกิดไม่พอ แม่ผมเลยให้ผมไปซื้อที่ร้านค้าหน้าปากซอย ซึ่งก็อยู่ห่างจากบ้านผมประมาณ 700 เมตร ปกติผมจะเดินออกไปซื้อ แต่ตอนนี้เป็นเวลาหัวค่ำเริ่มมืดแล้ว และทางในซอยบ้านปู่ผมจะมีต้นไม้ครึ้มตลอดทางไม่มีไฟข้างทาง ในกลางคืนจึงมืดมาก เมื่อผมเดินออกมาที่หน้าบ้านเห็นจักรยานของคุณปู่จอดอยู่ ใจหนึ่งผมก็ไม่กล้าไปเอามาขี่เพราะรู้ว่าคุณปู่แกหวงมาก แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าคุณปู่แกเสียไปนานแล้วคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง บวกกับผมขี้เกียจเดินด้วย ผมจึงไปเอาจักรยานของคุณปูปั่นเพื่อไปซื้อของระหว่างทางที่ผมปั่นจักรยานไปแสงก็เริ่มน้อยลงเพราะใกล้จะค่ำมากแล้ว ผมจึงรีบไป พอไปถึงร้านค้าหน้าปากซอย เมื่อผมซื้อของเสร็จก็รีบปั่นจักรยานกลับบ้าน แต่คราวนี้ผมรู้สึกว่าท้ายจักรยานเริ่มมีอะไรหนักๆ ผมเริ่มปั่นไม่ค่อยไป และรู้สึกเหนื่อย ตอนนี้ท้องฟ้ามืดมาก สองข้างทางก็มืดมีต้นไม้ใหญ่เต็มไปหมดทำให้บรรยากาศดูหน้ากลัวขึ้นไปอีก ผมพยายามออกแรงปั่น แต่เหมือนท้ายจักรยานจะหนักขึ้นเรื่อยๆ และอยู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนมีมือใครบางคนมาแตะที่หลังของผม ผมหยุดปั่นจักรยานโดยอัตโนมัติเพราะขามันแข็ง ผมค่อยๆหันหลังไปมองข้างหลังที่ท้ายจักรยานอย่างช้าๆ ในใจก็นึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก และสิ่งที่ผมเห็นตอนนั้นคือ หน้าของปู่ที่กำลังจ้องมองมาที่หน้าผมอยู่ […]